خواجوی کرمانی

آستان جانان (خواجوی) کرمانی

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (خواجوی) کرمانی  ☫ ۩۩۩  

 ابو العطامحمود بن علی بن محمود مرشدی خواجوی کرمانی عارف بزرگ و شاعر استاد در قرن هشتم هجریست. نسبت مرشدی را به سبب آنکه او پیــــــرو طریقت شیخ مرشد ابو اسحق کازرونی بوده به وی داده اند. همچنین برخی ازمآخذ به وی القاب « خلاق المعانی» و « ملک الفضلا» را نیز داده اند. تخلص اودرهمه اشعارش « خواجو» است و این کلمه مصغر خواجه بوده واو«تصغیر» دراینـــجا برای بیان حب بکار رفته است.

در پایان مثنوی «گل ونوروز» خواجو ولادت خود را در بیستم ماه ذوالحجه سال 689 هجری قمری ذکر کرده وآن تاریخ را با تاریخ رومی و یزد گـردی و جلالی تطبیق نموده است:

      شب و روز الف از مـــه شده کاف     

    فگنده آهوی شب نافه از ناف

      رسیده ماه ذوالحجه به عشــــرین     

     ببام آورده گردون خشت زرین

      ز هجرت ششصد وهشتاد و نه بود    

      شده پنجاه روز از ماه شوال

      وگر عقدت زرومی میگشاید       

    ده افزون بر هزار و ششصد آید

     وگر خود یزدجردی میدهد دســت    

 یکی را طرح کن از ششصد وشصت

     ور از زیج ملکشاهی سـگالی      

    شده هفـــده ز دیماه جـــلالی

دو صدرا ضبط کن وانگه دوشش خواه    

     که روشن گرددت سال ملک شاه

     من از کتم عـــدم برداشتم راه  

      سمن زار وجودم شد چراگاه

... مولانا مولوی

رآستان جانان (مولانا) مولوی

   

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (مولانا)  مولوی ☫ ۩۩۩  

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست
هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست

هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد

هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش نیازار

زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود

این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت

خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم

بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر

غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

... مولانا مولوی

رآستان جانان (مولانا) مولوی

   

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (مولانا)  مولوی ☫ ۩۩۩  

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست
هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست

هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد

هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش نیازار

زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود

این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت

خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم

بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر

غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

در هر کار شیطان گفته ام

جای " بسم الله " در هرکار شیطان گفته ام

 

۩۩۩ ☫  بسم الله   ☫۩۩۩  

  

درهجوم غصه هایم آه پیدا می شود  

مثل بادی در بیابان راه پیدا می شود  

 سینه ی من جای دل بود از زمان عاشقی 

برکه ای هستم که با شب ماه پیدا می شود  

حلقه ی زنار بستم اقتدا کردم به عشق 

مثل شیخ شهر ، راه از چاه پیدا می شود  

 داغ تابستان رویا ها ، سراب وعده هاست 

در زمستان آب زیر کاه پیدا می شود  

 من به تخت پادشاهی در جهان شک کرده ام 

شهر انبوه  گدایان جاه   پیدا می شود  

 بس که هر جا حیله و نیرنگ می آید بکار 

در میان نقشه ها روباه پیدا می شود  

 جای " بسم الله " در هرکار شیطان گفته ام 

در کتاب عشق " بسم الله " پیدا می شود  

امین پور شاعر

رآستان جانان (قیصر ) امین پور

     

 

 ۩۩۩ ☫ برآستان جانان (قیصر  )  امین پور  ☫ ۩۩۩  

  سراپا اگر زرد پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی ، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم
اگر خون دل بود ، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است ، آورده ایم
اگر داغ شرط است ، ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان ، گردنیم !
اگر خنجر دوستان ، گرده ایم !
گواهی بخواهید ، اینک گواه :
همین زخمهایی که نشمرده ایم !
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم