خواجوی کرمانی

آستان جانان (خواجوی) کرمانی

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (خواجوی) کرمانی  ☫ ۩۩۩  

 ابو العطامحمود بن علی بن محمود مرشدی خواجوی کرمانی عارف بزرگ و شاعر استاد در قرن هشتم هجریست. نسبت مرشدی را به سبب آنکه او پیــــــرو طریقت شیخ مرشد ابو اسحق کازرونی بوده به وی داده اند. همچنین برخی ازمآخذ به وی القاب « خلاق المعانی» و « ملک الفضلا» را نیز داده اند. تخلص اودرهمه اشعارش « خواجو» است و این کلمه مصغر خواجه بوده واو«تصغیر» دراینـــجا برای بیان حب بکار رفته است.

در پایان مثنوی «گل ونوروز» خواجو ولادت خود را در بیستم ماه ذوالحجه سال 689 هجری قمری ذکر کرده وآن تاریخ را با تاریخ رومی و یزد گـردی و جلالی تطبیق نموده است:

      شب و روز الف از مـــه شده کاف     

    فگنده آهوی شب نافه از ناف

      رسیده ماه ذوالحجه به عشــــرین     

     ببام آورده گردون خشت زرین

      ز هجرت ششصد وهشتاد و نه بود    

      شده پنجاه روز از ماه شوال

      وگر عقدت زرومی میگشاید       

    ده افزون بر هزار و ششصد آید

     وگر خود یزدجردی میدهد دســت    

 یکی را طرح کن از ششصد وشصت

     ور از زیج ملکشاهی سـگالی      

    شده هفـــده ز دیماه جـــلالی

دو صدرا ضبط کن وانگه دوشش خواه    

     که روشن گرددت سال ملک شاه

     من از کتم عـــدم برداشتم راه  

      سمن زار وجودم شد چراگاه

ابوالقاسم حالت

رآستان جانان (ابوالقاسم حالت ) بحر طویل

   

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (ابوالقاسم حالت )  بحر طویل ☫ ۩۩۩  

«آن شنیدم که یکی مرد دهاتی، هوس دیدن تهران سرش افتاد و پس از  مدّت بسیار مدیدی و تقلّای شدیدی به کف آورد زر و سیمی، و  رو کرد به تهران خوش و خندان و غزلخوان ز سر شوق و شعف، گرم تماشای عمارات شد و  کرد به هر کوی گذرها و به هر سوی نظرها و به تحسین و تعجب نگران گشته به هر کوچه و بازار و خیابان و دکانی.

در خیابان به بنایی که بسی مرتفع و عالی و زیبا و  نکو بود و مجلّل، نظر افکند و  شد از دیدن آن خرّم و خرسند و  بزد یک دو سه لبخند و جلو آمد و مشغول تماشا شد و یک مرتبه افتاد دو چشمش به آسانسور ولی البتـّه نبود آدم دل ساده که آن چیست؟ برای چه شده ساخته یا بهر چه کار است؟ فقط کرد به سویش نظر و چشم بدان دوخت  زمانی.

 ناگهان دید  زنی پیر؛  جلو آمد و آورد بر آن دگمه پهلوی آسانسور به سر انگشت، فشاری و به یکباره چراغی بدرخشید و دری  وا شد و  پیدا شد از آن پشت اتاقی و زن پیر  و زبون داخل آن گشت و  درش نیز فروبست.

 دهاتی که همانطور به آن صحنه‌ی جالب نگران بود، ز  نو دید دگر باره  همان در  به همان جای ز هم  وا شد و این مرتبه یک خانم زیبا و پری چهره  برون آمد از آن!!

 مردک بیچاره به یکباره گرفتار تعجّب شد و حیرت، چو  به رخسار زن تازه جوان خیره شد و دید که در چهره اش از پیری و زشتی ابداً  نیست نشانی!

 پیش خود گفت : که ما  در توی ده، این‌همه افسانه‌ی جادوگری و  سحر شنیدیم ولی هیچ ندیدیم به چشم خودمان همچه فسونکاری و جادو که در این شهر نمایند و بدین سان به سهولت سر یک‌ربع  زنی پیر، مبدّل به زن تازه جوانی شود افسوس کزین پیش نبودم منِ درویش از این کار خبر دار، که آرم زن فرتوت و سیه چُرده‌ی خود نیز به همراه در این‌جا که شود باز جوان آن زن بیچاره و من هم سر پیری، بَـرَم از دیدن او  لذت و با او به ده خویش چو برگردم و  زین واقعه یابند خبر اهل ده ما، همه ده را بگذارند که در شهر بیارند زن خویش چو دانند به شهر است اتاقی که درونش چو رود پیر زنی زشت، برون آید از آن خانم زیبای جوانی!!

... مولانا مولوی

رآستان جانان (مولانا) مولوی

   

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (مولانا)  مولوی ☫ ۩۩۩  

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست
هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست

هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد

هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش نیازار

زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود

این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت

خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم

بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر

غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

... مولانا مولوی

رآستان جانان (مولانا) مولوی

   

۩۩۩ ☫ برآستان جانان (مولانا)  مولوی ☫ ۩۩۩  

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست
هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست

هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد

هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش نیازار

زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود

این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت

خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم

بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر

غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

امین پور شاعر

رآستان جانان (قیصر ) امین پور

     

 

 ۩۩۩ ☫ برآستان جانان (قیصر  )  امین پور  ☫ ۩۩۩  

  سراپا اگر زرد پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی ، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم
اگر خون دل بود ، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است ، آورده ایم
اگر داغ شرط است ، ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان ، گردنیم !
اگر خنجر دوستان ، گرده ایم !
گواهی بخواهید ، اینک گواه :
همین زخمهایی که نشمرده ایم !
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم